Nieuwe blog: ervaringen van een afasietherapeut

In het dagelijks én werkend leven komt ze veel onbekendheid en onbegrip tegen als het gaat om afasie. Miranda wil hier graag verandering in aanbrengen. Het schrijven van een maandelijkse blog is daarvoor een eerste stap. Reacties, ideeën en tips zijn altijd welkom. Of, zoals Miranda zegt:

Mijn eerste PMA

Elf jaar geleden stond ik aan zijn bed. Hij was beroofd van zijn taal, beroofd van zijn spreken, maar communiceren deed hij. Het verdriet en de wanhoop sprak uit zijn ogen. De hulpvraag was groot.
Voor het eerst sinds mijn opleiding, zag ik van dichtbij hoe het allemaal kon beginnen als iemand net was opgenomen na een CVA. En aan mij was de eer om de vragen te verhelderen en de mogelijkheden te ontdekken, waarop wij de behandeling konden bouwen.
Het was mijn eerste PMA, waarbij ik de diagnostiek mocht uitvoeren, een behandelvoorstel voor mocht doen en – mits mijn stagebegeleider akkoord gaf – met de behandeling mocht starten. En dat ging ze. Gelukkig. Want hoewel de verantwoordelijkheid groot voelde, voelde de gedrevenheid om te helpen zoveel sterker.

Deze eerste ervaring is me altijd bijgebleven. In het bijzonder omdat deze man kleurenblind bleek en dit de Token Test toch ernstig beïnvloedde; iets waar ik tijdens de opleiding nooit over aan het nadenken was gezet, maar waar ik me sindsdien altijd bewust van gebleven ben. Maar ook omdat deze man me liet ervaren hoeveel meer communiceren is, dan gesprekken voeren middels gesproken taal. Waar hij stoornisgericht lang niet overal significant vooruitgang op scoorde, liet hij in gesprekssituaties zien hoeveel hij kon overbrengen zonder woorden. En wat voelde het mooi om hier aan bijgedragen te hebben!

Mijn belangstelling voor neurologische aandoeningen in het algemeen en de gevolgen voor communicatie in het bijzonder was al groot en werd hierdoor nog zoveel groter. De combinatie met het vertrouwen dat deze man en zijn partner mij gaven door toestemming te geven voor diagnostiek en behandeling door mij, als stagiaire, versterkten mijn gevoel en vergrootten mijn hart: ik had mijn passie gevonden!

In de afgelopen 11 jaar heb ik veel PMA en andere cliënten met communicatieproblemen t.g.v. een neurologische aandoening voorbij zien komen. Elk met een eigen verhaal, een eigen ervaring, een eigen hulpvraag.

En toch… Deze eerste cliënt blijft me altijd bij.

Vraag aan jullie

De komende periode wil ik graag meer ervaringen delen en jullie uitnodigen om dat ook te doen. Want leren doe je van je cliënten, maar zeer zeker ook van je collega’s!

Daarom begint deze eerste blog met de eerste vraag aan jullie:
“Wat is jou bijgebleven van je eerste ervaring met afasie?”