Trots
De vorige blog die ik schreef, ging over: hoe de dag van het herseninfarct, door mijn ogen, verliep.
Er is een hoop veranderd en toch ook weer niet. Gek hè. Het lijkt wel een trein, die van spoor is gewisseld. Het is zo fijn dat het mogelijk blijkt om je als gezin aan te passen aan een nieuwe situatie en met een goed gevoel weer verder te gaan.
Dat is iets waar ik heel trots op ben. Dat we dit hebben gedaan en dat alles zo goed voelt nu. Juist heel krachtig eigenlijk.
Zelf heb ik een nieuwe baan (of eigenlijk 2 met daarbij nog een klein beetje zzp). De kinderen hebben we aangemeld bij een nieuwe BSO. Met hen gaat het goed. Ze zijn blij en we genieten samen op de momenten dat we bij elkaar zijn. Matthijs blijft bezig met het ontwikkelen van zichzelf. En hij blijft voor alles oplossingen vinden. We zijn een team en werken daarin ook samen.
Vol programma
Dat ik meer ben gaan werken, betekent overigens niet dat Matthijs veel thuis is. Nee hoor, hij heeft ook een vol programma; werken in een nieuwe vorm, zich ontwikkelen, het volgen van therapie (logopedie, fysiotherapie en 2 dagen op het Afasiecentrum) en het naar school brengen van de kinderen.
Daarnaast vindt hij ook nog tijd om in de tuin te werken (Wist je trouwens dat er een snoeischaar op een accu bestaat?? Ik eerst nog niet 😊) en gaat hij erop uit om leuke dingen met familie en vrienden te ondernemen.
Meegaan met de flow
O, ja, het moest ook over mij gaan. Dit vind ik wel lastig voor deze blogs. Ik heb niets te klagen, ga mee met de flow. Het grijpen van kansen en nieuwe uitdagingen. Dit kost natuurlijk ook energie en zie ik als een positieve investering. Wanneer je doet wat goed voelt en bij je past, levert het ook veel positiefs op. Het is soms ook wel spannend en bij het aangaan van nieuwe dingen voel ik me ook wel eens onzeker, twijfel ik, en wil ik mezelf verbeteren. Toevallig zag ik laatst de bemoedigende tekst op een muur staan: “Wie niet twijfelt, leert niet.”
We blijven meegaan met de flow, kansen grijpen, nadenken, even stilstaan, en bekijken wat het beste werkt. Daarbij passen we tussentijds aan en kijken we naar de toekomst. Daar hebben we afgelopen weekend samen nog op geproost tijdens een heerlijk etentje, met z’n tweeën.