Stoppen
Wanneer moet ik eigenlijk stoppen?
Toen ik bijna 25 jaar geleden begon met werken waren onze revalidanten soms wel een half jaar of langer in onze revalidatiekliniek opgenomen. Alle tijd om een goede band met de revalidant op te bouwen, alle tijd voor de behandeling. Soms rondden we de behandeling nog binnen de revalidatiefase af. Dat is nu haast ondenkbaar, want de revalidatietrajecten zijn een stuk korter geworden. Tegenwoordig gaan onze revalidanten meestal na twee of drie maanden met ontslag naar huis. Maar bij mensen met afasie is de logopedische behandeling dan nog lang niet klaar. Soms gaan we daarom nog door in dagbehandeling. Maar vaak is ‘logopedie in de buurt’ praktischer. Dus dan stopt het bij mij, hoewel het nog lang niet ‘afgerond’ voelt. Gelukkig kan ik de behandeling dan overdragen aan een collega in de eerste lijn. We kennen veel goede eerstelijns afasietherapeuten, aan wie we met een gerust hart onze revalidanten kunnen overdragen! (Goud waard, écht!)
Toch stop ik soms al tijdens de revalidatie met een behandeling. Als een revalidant echt niet leerbaar is, bijvoorbeeld, of als iemand gewoon tevreden is met de behaalde doelen of hier zelfstandig mee verder kan. En soms stuur ik er ook wel een beetje op aan. Revalidant Anne had na een beroerte een héél klein lispeltje in haar spraak. Ze ervoer dit als een groot probleem. Ik begreep het wel, maar er is altijd krapte in onze uren, en soms moet ik dan ook kiezen wie ik help (en wie niet of minder). Dus ik zei: “We gaan zes keer met elkaar aan de slag om je spraak te verbeteren en dan stopt het”. Ik leerde Anne hoe ze spraakoefeningen kon doen. Na zes behandelingen was ze vooruitgegaan, nog niet helemaal tevreden, maar kon ze gelukkig zelfstandig verder met de oefeningen. Een goed moment om te stoppen.
Vader
Mijn vader is ook gestopt met logopedie. Dat had ik nog niet verteld in mijn blogs.
Eind 2019 kreeg mijn vader afasie door een beroerte. Ook hij kreeg logopedie. Pap herstelde goed. Maar toen kwam in 2020 de corona, en was hij weer terug bij af in het spreken. Wéér werd therapie ingezet: ergotherapie, fysiotherapie, logopedie. Wéér hielp het. Toen alle drie de therapieën nog in volle gang waren, kreeg hij helaas in oktober 2022 wéér een beroerte. Nu echter op een andere plek in de hersenen, waardoor de taal niet extra aangetast was. Maar pap kon vanuit het ziekenhuis niet meteen naar huis. Hij moest naar een revalidatiecentrum waar hij veel therapie kreeg. En wéér krabbelde hij op. Leve de revalidatiezorg! Toen hij na 2 maanden revalidatie (‘eindelijk’, zei pa) met ontslag naar huis mocht, besprak mijn vader in het afrondend gesprek met zijn fysiotherapeut en de ergotherapeut en met ons de behandelingen die hij thuis wilde oppakken. Ergotherapie en fysiotherapie waren zeker zinvol. Die werden weer aangevraagd. “Maar wat zal ik eens met de logopedie doen?” vroeg mijn vader. De fysiotherapeut en de ergotherapeut van het revalidatiecentrum keken allebei naar mij. En mijn ouders en mijn broer keken ook naar mij, met zo’n blik van: “Zeg jij het maar. Jij bent hier de logopedist!” Ik hoefde niet lang na te denken: mijn vader sprak goed, was helder en een gesprek verliep weer als vanouds. Dus ik antwoordde: “Pap, als ík jouw logopedist was, zou ik met je afronden”. De fysiotherapeut viel me bij en zei tegen mijn vader: “Ik ook, hoor, als ik jouw logopedist was. Niks meer aan doen.” Ik vond het een mooi staaltje interdisciplinair samen beslissen zo.
Het was goed voor pa om te stoppen met logopedie. Ja, hij oefent graag. Als bezigheid. Maar hij redt zich uitstekend in de communicatie. Dus nu kan hij zijn energie op andere, belangrijkere zaken richten. Fysio, ergo, de visite, mam een beetje meehelpen in hun nieuwe appartement…
(Praat)stok doorgeven
Ook voor mij is het goed om te stoppen, niet met mijn werk, maar met mijn blogs voor AfasieNet. Tweeënhalf jaar lang mocht ik elke maand mijn afasie-ervaringen met jullie delen. En dat heb ik met heel veel plezier gedaan. Maar nu is het tijd voor nieuwe verhalen en ervaringen van iemand anders. Tijd om de (praat-)stok weer door te geven.*
Raar hoor, stoppen…
Ik wens u het allerbeste!
*Er heeft zich nog geen nieuwe blogger bij AfasieNet gemeld. Dus ik leg de praatstok dan maar neer in de kring. Wie ‘m graag wil oppakken om elke maand (of iets minder vaak, mag vast ook) een blog te schrijven voor AfasieNet, kan zich melden bij Dineke Blom (info@afasienet.com).
