Blog van Sem Theuniszen: logopedisch onderzoek en komt het nog goed?

Sem Theuniszen is sinds 2014 werkzaam als logopedist in het Laurentius Ziekenhuis Roermond. Zij werkt met mensen met niet-aangeboren hersenletsel in zowel de acute als revalidatiefase. Dagelijks werkt ze met personen met afasie. Elke maand schrijft zij een blog over haar ervaringen die ze graag met jullie zou willen delen. Deze maand schrijft Sem over testen en de verwachtingen van de cliënt.

Soms heb ik patiënten in behandeling die op alle taalmodaliteiten van het logopedisch onderzoek een goede score laten zien. Maar toch heeft de patiënt een hulpvraag. Een andere keer is de test niet afneembaar door verschillende oorzaken.

Wat zeggen die testresultaten eigenlijk?

In de richtlijn afasie komt naar voren dat het belangrijk is om een balans te zoeken tussen diagnostiek en de inzet die van de patiënt wordt gevraagd. Belangrijk is dus dat je een doel hebt om de onderzoeken af te nemen. In de acute fase merk ik soms dat patiënten te laag belastbaar zijn voor onderzoek. Of dat ze nog zo met andere dingen bezig zijn dan die lichte woordvindingsproblemen. ‘Ach maar meisje, ik kan me toch nog goed redden zo, dat hoort bij de leeftijd’. Eigenlijk hebben zij dus geen hulpvraag. Of hebben ze er gewoon nog even geen tijd voor gehad?

Soms neem ik testen af om de patiënt uit te kunnen leggen waar in het taalsysteem het mis gaat, soms neem ik testen af om de omgeving van de patiënt te laten zien waar het mis gaat. Soms, heel soms neem ik dus ook testen af om de patiënten te laten inzien dat er een probleem is. Een stoornis waar ze zich zelf niet altijd van bewust zijn en waarvan ik denk dat met logopedie nog meer te halen valt. Naast onderzoeken maak ik veel gebruik van observaties. Ik vind het belangrijk dat je iemand goed leert kennen om een goed behandelplan op te stellen.

De vraag die veel patiënten stellen en jullie vast allemaal herkennen is: ‘maar het komt toch nog wel goed hè?’. Ik vind deze vraag zo moeilijk en zo kwetsbaar.

Komt het nog goed?

Ja en nee. Ik vind het belangrijk om deze vraag eerlijk te beantwoorden. Vaak lukt het om alle vooraf opgestelde doelen te behalen, ook al worden deze meerdere keren bijgesteld in de behandelingen.
Ik probeer ook regelmatig door middel van hertesten de patiënten vooruitgang te laten zien.

En nee, soms kan iemand niet meer praten zoals hij of zij altijd heeft gedaan, soms heeft iemand een hulpmiddel nodig om te kunnen communiceren.

Dus of het nog allemaal goed zal komen, dat hangt dus af van wat de wensen van de patiënt zijn.

maandag 15-06-2020

in categorie:

Geen reactie

Geef je reactie

Laatste reacties

Webshop

  • Bestel online voorlichting, spel- en oefenmaterialen, de Afasie Nieuwslezer, Top! 2Games, Top! Woordvinding en meer.

    Webshop

Als deelnemer heb je toegang tot

Steun Stichting AfasieNet
met een donatie