Blog Hannelore: buiten zijn

Hannelore van der Velden is sinds 1999 werkzaam als logopedist en klinisch linguïst bij De Hoogstraat Revalidatie in Utrecht. Zij werkt met mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Dagelijks werkt ze met personen met afasie. Elke maand schrijft zij een blog over haar ervaringen die ze graag met jullie zou willen delen. Deze maand schrijft Hannelore over buiten zijn.

Natúúrlijk!

Toen ik aan dit verhaal begon, lag er nog een dik pak sneeuw… Wat was het genieten én bijzonder, die winterweek in februari. Het was uitzonderlijk, en toch leek het wel even op ‘het oude normaal’, omdat velen buiten waren om te schaatsen of een sneeuwballengevecht te houden. Nog geen week later barstte de lente los, met minstens 20 graden verschil in temperatuur. De lente nodigt ons uit om nog meer naar buiten te gaan. Zeker in tijden van corona is dat waardevol. Hersenprofessor Erik Scherder maakte daarom met de Hersenstichting de Ommetjes-app. Hij zegt hierover: “Elke dag een wandeling maken is belangrijk voor je fysieke en mentale gezondheid. Je krijgt meer energie na het lopen van een Ommetje. Ook helpt het je te onthaasten en verbetert het je creativiteit.”  Dat klinkt goed! Als je dan ook nog de natuur in kan, wordt dat effect versterkt, volgens Scherder: “De natuur is altijd nieuw, anders en onvoorspelbaar, dat is een verklaring waarom je je in de natuur gelukkiger voelt.”

Ik herken dat, en bevind me graag in het groen. Al mijd ik het op drukke momenten, nu zoveel Nederlanders vanwege de lockdown massaal de mooie natuurgebieden in trekken, die ons land rijk is. Want naast de verbinding met de natuur om me heen, zoek ik in de natuur vooral rust. Of vogels. Met mijn man en kinderen mag ik graag een dagje vogelen. We nemen onze verrekijkers mee, en houden elkaar op de hoogte van wat we zien. Soms hebben we daar héél veel taal voor nodig:

“Ik zie een goudvink!”

“Waar zie jij die goudvink dan?”

“Daar in die boom.”

“Lieve schat, er staan 100 bomen. Welke bedoel je precies?”

…“Zie je dat rijtje eiken daar? Dan moet je even kijken naar de tweede eik van links…”

“Ja”

“Achter die eik staat een den… zie je die?”

“Ja.”

“Die den heeft een gevorkte stam. En dan moet je de linkertak nemen. En dan heb je vanaf die tak een dunne, kromme tak die een beetje links naar beneden hangt.”

“Ja.”

“Nou, daar zit-ie op.”

….. “Oh ja, nou zie ik ‘m. Mannetje goudvink! Oh mooi, zeg! ” (etc. etc.)

Van de natuur genieten is dan talig nog best ingewikkeld…

Maar het kan gelukkig ook simpeler.

Danny

Een tijdje geleden werkte ik met een revalidant op de laatste dag van zijn revalidatie in de kliniek. (Ik noem hem verder: ‘Danny’.) Ik vroeg hem aan het begin van de behandeling of hij nog vragen had voor zijn ontslag naar huis. Dat bleek niet het geval. Toen ik opperde om nog een oefening te doen, slaakte Danny een diepe zucht. Ik kreeg de indruk dat de therapie-moeheid een beetje was toegeslagen. Ik vroeg Danny daarom of hij al buiten was geweest die dag. Danny liet me zijn volle therapie-programma zien: hij had hiervoor nog geen kans gehad. En het was zulk lekker weer! Ik stelde voor om een klein half uurtje lekker naar buiten te gaan. Dat liet Danny zich geen twee keer zeggen.

Even later zaten Danny en ik op een bankje aan het water, vlak naast het revalidatiecentrum. We keken uit op een klein natuurgebiedje, waar een boom aan de oever van het water stond. In die boom hadden eksters een nest gebouwd, en Danny merkte de actie rondom het nest op.

“Hé…”

Even later zag hij één ekster met een takje naar het nest vliegen.

“Jaaha.”

En net op het moment dat wij daar aan het water zaten, besloten de eksters om te gaan paren.

“Hé joh! Gadverdamme!”

Daarna was het een tijdje rustig, met beide eksters op het nest.

“…..”

Maar de rust duurde niet lang. Twee langsvliegende kraaien werden door de eksters bij hun nest verjaagd.

“Bam! Doeidoei…haha…”

We waren allebei gefascineerd door wat zich bij het nest afspeelde. Daardoor waren we verbonden met onze omgeving. En door onze gezamenlijke aandacht voor het eksternest, waren we ook even verbonden met elkaar. Wat mij betreft zit ‘m daar de kneep van het ‘(samen) genieten van de natuur’, naast de ontspanning die het gaf. Toen we terugliepen naar het revalidatiecentrum, maakte Danny duidelijk dat hij het fijn had gevonden om zo even buiten te zijn.

Toegankelijkheid

Ik realiseer me tegelijkertijd dat ‘even naar buiten’ met een beperking niet altijd even makkelijk is.

Toen ik laatst met een collega een natuurwandeling maakte met een routebeschrijving in de hand, verdwaalden we, en moesten we sommige zinnen twee keer lezen om te begrijpen wat de routebeschrijving precies bedoelde. Gemarkeerde routes (bv. met gekleurde pijlen) zijn dan een stuk eenvoudiger en maken genieten wat gemakkelijker.

Ook is natuur niet altijd even toegankelijk. Gelukkig zijn er in veel natuurgebieden aanpassingen gedaan, voor bijvoorbeeld mensen met een scootmobiel. Verschillende natuurorganisaties hebben in het project ‘Natuur voor iedereen’ rolstoelpaden aangelegd. Toen mijn zoon een paar maanden geleden door een enkelbreuk tijdelijk in een rolstoel belandde, hebben we wat rolstoelpaden uitgetest, en dat beviel goed. Maar ook fietspaden waren goed bruikbaar.

Dicht bij huis

Genieten van de natuur kan ook dichter bij huis. Als je gezegend bent met een tuin, zijn er altijd wel dieren naar toe te lokken, bijvoorbeeld door een nestkastje op te hangen of bloemen te zaaien voor bijen en vlinders. Dat kan zelfs op een balkon of daktuintje. Als dat geen optie is, kan je altijd nog via internet meegluren in vogelnesten met de website ‘Beleef de lente!’ van de Vogelbescherming’. Soms heb je geluk, en kan je in je eigen omgeving meegenieten van een vogelnest. Manlief en ik hebben onze eerste jaren samen op een flatje gewoond, waar we nauwelijks gebruik konden maken van ons balkon. Maar we hebben ons vanachter ons keukenraampje een lente lang kostelijk vermaakt met de broedende tortelduifjes op het balkon van de overburen. En eigenlijk pas sinds die tijd zwaaiden we naar die overburen, en was er wat meer contact over en weer. Er was verbondenheid met weinig woorden. In de natuur gaat dat heel goed. Net als bij Danny.

Ik wens u deze lente veel verbondenheid met uw natuurlijke omgeving, en met elkaar!

Leuke websites

Op de volgende websites vind je meer informatie over genieten van de natuur, met of zonder een beperking:

Ommetje  – Maak wandelen leuker met deze app Hersenstichting
Natuurbeleving voor iedereen Staatsbosbeheer
‘Natuur voor iedereen’: 40 natuurgebieden toegankelijk HandicapNL
‘Natuur voor iedereen’: 40 natuurgebieden toegankelijk Natuurmonumenten
Beleef de Lente Vogelbescherming

maandag 22-03-2021

in categorie:

Geen reactie

Geef je reactie

Laatste reacties

Webshop

  • Bestel online voorlichting, spel- en oefenmaterialen, de Afasie Nieuwslezer, Top! 2Games, Top! Woordvinding en meer.

    Webshop

Als deelnemer heb je toegang tot

Steun Stichting AfasieNet
met een donatie