Lente
Ondertussen is het lente – een seizoen waar ik zelf erg van geniet. In de lente krijg ik altijd meer energie. Waar het eerder erg druk was met werk, is het nu wat rustiger geworden, en dat geeft me de ruimte om mijn tijd weer op andere vlakken te besteden. Aan het huis, de kinderen, familie, vrienden – en ook aan mezelf.
Verder ontwikkelen
Zo heb ik het sporten weer opgepakt, en denk ik na over hoe ik mezelf verder wil ontwikkelen. De toekomst is tenslotte een dynamisch proces. Niet alleen Matthijs, maar ook ik wil hierin blijven groeien. En dan het liefst in richtingen die we leuk en interessant vinden. Daarom heb ik me opnieuw ingeschreven voor een aantal verdiepende activiteiten binnen mijn vakgebied, zoals het volgen van cursussen en het bijwonen van een masterclass – iets waar ik enthousiast van word.
Zijlijn
Waar Matthijs in eerdere blogs schreef over zijn ervaringen met afasie, beleef ik zijn situatie al een geruime tijd meer vanaf de zijlijn. Ik zie hoeveel energie hij steekt in zijn herstel en ontwikkeling. Dat doet hij op allerlei vlakken: via cursussen, het uitbreiden van zijn netwerk (vaak met mensen die zelf afasie hebben of er veel van weten), en natuurlijk zijn werk. Ook fysiek en mentaal blijft hij werken aan herstel, via logopedie, fysiotherapie, fitness en het afasiecentrum.
Het is inmiddels bijna twee jaar geleden, en nog steeds blijft dat proces van verbeteren en onderhouden doorgaan. Denk aan driemaandelijkse botoxbehandelingen en fitness voor kracht aan de rechterkant van zijn lichaam.
Energie
Wat ik ook merk: die enorme inzet kost energie. ’s Avonds, wanneer we eerder nog de tijd hadden om samen de dag door te spreken, is Matthijs nu vaak te moe om te vertellen. Ik hoop dat we daar in de toekomst weer wat meer ruimte voor kunnen vinden – dat stukje verbinding mis ik soms.
Voortdurend in beweging
Het gevoel dat we er ‘zijn’ heb ik nog niet. Onze leefsituatie blijft voortdurend in beweging. Dat brengt mooie ervaringen en kansen met zich mee, maar soms ook onzekerheden. En dat is oké.