Vanwege de beperkende maatregelen ten gevolge van Covid-19 zijn alle feestelijkheden in de gemeente Rotterdam dit jaar helaas geschrapt.
Om het te vieren heeft Evy via Zoom het glas geheven samen met haar familie en collega’s Mieke van de Sandt en Roelien Bastiaanse, die beiden eerder ook een onderscheiding ontvangen hadden.
Dit stond op de website van de gemeente Rotterdam:
Dit jaar geen lintjesregen in het stadhuis, maar 52 telefonische felicitaties met de boodschap ‘dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd’ de gedecoreerde te benoemen in een ridderorde. Om besmetting met het coronavirus te voorkomen wordt het lintje niet fysiek overhandigd. De gedecoreerden ontvingen na het telefoongesprek per email een persoonlijke felicitatiebrief van de burgemeester, met een mooi boeket.
Motivatie bij de onderscheiding:
Mevrouw Visch-Brink ging als eerste klinische linguïst met afasie aan de slag. Als medeoprichter en voorzitter van de Vereniging voor Klinische Linguïstiek stelde zij onder meer een beroepsprofiel op. Zij is nog steeds onverminderd actief in vele projecten.
De reactie van Evy zelf:
We hebben Evy om een persoonlijke reactie gevraagd op haar onderscheiding. Hier reageerde ze enthousiast op!
“Zo ontzettend leuk. De klinische linguïstiek kan niet meer stuk met 3 lintjes!
We hebben het indertijd nog uitvoerig over de naam gehad (ook met Frans van Harskamp) en toen naar analogie van de psychologen voor de term klinisch linguïst gekozen. Jaren waren we met een getal onder de 10 (eerst hooguit 5), maar voor de buitenwereld bestonden we, zie briefpapier!
Ik had best wel een lang gesprek met Aboutaleb over het vak (geloofde eerst niet dat hij het was en toen ik dat eindelijk doorhad begreep ik ook niet waarom hij belde, ErasmusMC, familielid afatisch..nou: hij had iets leuks te vertellen…) zei ik dat ik de combinatie onderzoek- kliniek zo geweldig vond en dat ik heel veel geleerd had van de (para) medische disciplines en van de patiënten. Dat hield mij als taalwetenschapper met beide benen op de grond. En natuurlijk liet ik vallen dat we nu rond de 200 leden (VKL) hadden. Nou, hij zei dat hij alles van mij wist, ook dat ik nog steeds actief was in het vak! En waarom niet? Het is gewoon geweldig om deel uit te maken van zo’n intensief samenwerkende discipline!”
