Allereerst wil ik jullie allemaal zo veel mogelijk voorspoed wensen voor in dit nieuwe jaar.
Zijn jullie ook zo benieuwd wat het nieuwe jaar brengt? Ik ben blij dat veel dingen in ons leven ondertussen stabiel en goed verlopen. Daarnaast weet ik dat er ook weer dingen zullen veranderen.
Vaste structuur
Op het moment hebben we een aardig vaste structuur. Soms word je even bewust van je rol in de ‘nieuwe’ situatie. Deze is namelijk wel veranderd. Doordat ik meer ben gaan werken, ben ik minder thuis bij de kinderen. Daardoor krijg ik sommige dingen niet mee, waar ik voorheen wel bij was.
Zo kwam ik laatst bijvoorbeeld even thuis op een middag die ik nu normaal gesproken werk. Er speelde zich een structuur af, die ik normaal niet meemaak. Zo zag ik bijvoorbeeld kinderen die kwamen spelen, maar nooit op woensdag (de middag dat ik vrij ben). Ik zag dingen geregeld worden door mensen, die ik zelf zou doen als ik thuis was. Dat is toch een apart gevoel. Ik weet niet precies of ik dat mis, of me daar dan toch nog verantwoordelijk voor voel?
Om toch wat meer betrokken te kunnen zijn, probeer ik soms vrij te nemen als de kinderen een activiteit gaan doen met de klas, waar ouders bijv. voor gevraagd worden. Dit gaat natuurlijk meestal niet. Maar ik denk dat dit in ieder geval 1x per jaar wel kan per kind. Zo zie je dan toch een keer de klas waar je kind in zit en kan je bijv. even praten met de leerkracht. Het stuurt ook makkelijker een berichtje, wanneer je iemand ook een keer ziet.
Balans
Je kan niet alles tegelijk, maar zo lang iedereen tevreden is en goed in zijn vel zit, is het goed.
Daarbij vind ik het erg belangrijk dat de balans zo goed mogelijk is en vol te houden is voor iedereen.
Daarom vind ik het belangrijk om van Matthijs en onze kinderen te weten of alles nog goed gaat. Bij mijn kinderen weet ik: Bij de een werkt dit goed wanneer we met z’n tweeën in de auto zitten en bij de ander bij het naar bed brengen.
Samen tijd nemen om te praten
Hoe doe je dat met afasie? Dat is een goede vraag… Waar je geen weet van hebt, daar kan je geen vragen over stellen. Dan kom ik soms later ergens achter. Of niet. Ook de kinderen kunnen helpen om situaties te verduidelijken. Ook hebben we een weekplanner waar onze activiteiten op staan. Dat is voor het hele gezin fijn. Ik merk dat voor ons, een goed moment om te vragen hoe het gaat en hoe de dag is gegaan, na het eten is. Dan nemen Matthijs en ik, nadat we hebben gegeten en de kinderen hun verhaal hebben verteld, samen vaak nog even de tijd om te praten. Dan zit alles nog vers in het hoofd. Wat er op dat moment niet lukt om te vertellen, parkeren we dan even. Daar komen we later op terug. Dat kan bijvoorbeeld zijn na even gerust te hebben. En af en toe plannen we ook even een uitje samen met z’n tweeën. Dan is er vaak meer rust en gaat het vertellen makkelijker.
