Achtergrond
Voor mijn afasie was ik correspondent bij het Angerlo’s Nieuws.
Het schrijven van een stukje over afasie lijkt me leuk.
De problemen en ook leuke dingen van afasie voor de familieleden en verwanten is voor mij om er ter sprake te brengen.
Introductie
Allereerst zal ik mij voorstellen.
Ik ben Albert Nouse.
Ik ben 59 jaar en ik woon in Giesbeek.
Getrouwd met Margot en we hebben een dochter, Liselotte en een zoon, Sam.
Herseninfarct
Op 8 september in 2017 heb ik een herseninfarct gekregen.
We waren die avond naar Utrecht gegaan. Want mijn dochter Lotje is benoemd als Commissaris Onderwijs in het bestuur van de Juridische Studenten Vereniging.
Na een paar biertjes gingen we naar huis.
Als we thuis waren, ging ik naar boven, ik kleedde me uit………en plots was er de herseninfarct! Ik ging naar de grond en ik was er bewusteloos.
De ambulance vervoerde mij snel naar het Rijnstate Ziekenhuis naar Arnhem.
Margot vertelde ze dat de neurochirurg erg blij was.
Hij vertelde dat hij een draad via de lies naar de hersenen gebracht hebben. En daar moest twee bloedstolsel oplost moesten worden. Een heel klein propje is er nog achter gebleven. Dus de neurochirurg was er heel verheugd over.
De volgende dag word ik wakker: mijn rechterbeen en mijn rechterarm kon ik niet goed bewegen en ik kon niet praten. Ik had afasie!
Revalideren
Na een week ging ik naar Klimmendaal in Arnhem om te revalideren.
Ik had fysiotherapie, ergotherapie en ook zowel logotherapie.
Na drie maanden revalidatie ging het beter om te praten.
En het rechterbeen en het rechterarm waren bijna al weer in orde.
Maar ik had nog wel woordvind problemen: zoals een glaasje spa rood, ik zeg dan: “een kopje sla.”
En ook kroepop in plaats van kroepoek en stofschuiven in plaats van stofzuigen.
Twee jaar later
Nu twee jaar later is het spreken een heel klein beetje beter gegaan.
Mijn werk, als docent lichamelijke opvoeding dat kan ik niet meer. Ik ben afgekeurd.
Maar ik voel me goed en ga op maandagmorgen en donderdagmiddag naar het Afasiecentrum in Arnhem, dan spreken we met elkaar twee uur lang en donderdagmiddag dan schrijf ik.
Mooi en herkenbaar blog ??
Herkenbaar verhaal……, sterkte