Achter de wolken schijnt de zon… (deel 2)

Angelique Nien vertelt over haar re-integratie na haar beroerte.

Ik ben nog geen 65 en ik ga nog niet met pensioen.

Vrijwilligerswerk heb ik altijd gedaan.

Zo ben ik conciërge op de Vrije School.

Ik wil graag betaald werken.

Maar dat is geen eenvoudige opgave als je afasie hebt.

Ik heb vanaf mijn jonge tienerjaren gewerkt.

Ik heb een universitaire opleiding en nu doen werkgevers en vrijwilligersorganisaties niet open omdat ik lichte afasie heb.

Ik ben er steeds vanuit gegaan dat ik een gesprek moet openen omdat ik afasie heb, een taalstoornis.

Woordelijke communicatie is heel erg belangrijk in onze samenleving.

En als je afasie hebt doe je niet meer mee. Ik heb vrienden verloren doordat ik afasie heb.

Solliciteren

Ik had vorige zomer een sollicitatiegesprek bij NS voor winkelbediende.

Ik vind het werken op een station heel leuk.

Het sollicitatiegesprek verliep heel anders dan gedacht.

De man waarmee ik een gesprek voerde, had lamme armen en hij maakte aantekeningen via een pen in zijn mond.

Ik heb afasie zei ik als eerste, als reactie op zijn beperking.

Hoe je het ook wendt of keert, ik ben niet verder gekomen door mijn afasie en vooral door het onbekend zijn met afasie van andere mensen.

Ik heb gezegd dat ik een beroerte heb gehad.

Hij zei tegen mij dat er boze klanten waren en vroeg me hoe ik daarmee om zou gaan.

Ik gaf een voorbeeld van hetgeen wat ik in een eetcafé die middag had meegemaakt.

Maar je hebt NAH was zijn antwoord. Je hersenen doen het niet goed.

Het sollicitatiegesprek was afgerond.

Volhouden

In november 2017 heb ik een werkstage gehad bij een gemeente.

Het was voor mij genoeg na een maand.

Ik kreeg het werk mondjesmaat aangeleverd.

Ik ging naar huis met een rotgevoel.

Daarna heb ik een stage gehad bij de Vrije School.

Ik deed daar de leerlingadministratie.

Ik had er niet een goed gevoel bij.

Ik heb hersenletsel en dan vergeet je nog wel eens wat.

Data-entry is niet voor mij weggelegd.

Even voor Kerst 2017 had ik een afspraak bij de Rijksoverheid om te praten over een werkstage.

Ze hebben mij niet direct afgewezen.

In februari is er een nieuwe kans.

Het komt met vertraging maar een betaalde baan zit er wel in.

Het draait om het hebben van een richting, van een doel en daarop je plannen maken.

Volhouden, geduld en een hoop anti-aanbaklaag..

om alle onbegrip, alle onwetendheid en de vooroordelen van mij af te laten glijden

Ik laat mij niet ontmoedigen, weet wat ik kan en minder goed kan en daarbij zal ik uiteindelijk een passende betaalde baan vinden.

2 reacties

  • Hoi Angelique,

    We gewoon door het gaatje ?.
    Ik (Rene 70 jaar, met pension ) vechten sprakeloosheid al ruim 6 jaar.

    Jij Angelique, jonge dame : vechten om nieuwe baan?.
    Doorzetter?

    Afasie……

  • Luc Engelander

    Nou ik vind heel knap van je . Zoveel wilskracht spreekt eruit!!!

Dit artikel is meer dan 60 dagen oud. Reageren is niet meer mogelijk.

woensdag 14-02-2018

in categorie:

2 reacties

Geef je reactie

Laatste reacties

Steun Stichting AfasieNet
met een donatie