Het is drie jaar geleden dat ik een beroerte heb gehad, een herseninfarct.
Als gevolg hiervan heb ik ondermeer afasie.
Ik was 47 jaar en mijn hele leven stond op zijn kop.
Ik ben wel gegroeid qua afasie.
Spreken en schrijven gaat al veel beter. Ik heb lichte afasie. Ik praat net zoals een buitenlander Nederlands praat.
Wandelen
Angelique Nien organiseert een wandeling
Ik doe zo veel mogelijk mee aan het maatschappelijk leven
Ik wandel graag, ook na mijn beroerte. Ik organiseer nog steeds wandelingen.
Mijn tempo is veranderd en ik loop niet zo ver meer.
Zaten de meeste wandelingen vol voor mijn beroerte, dat is niet meer zo na beroerte, een handje vol mensen komt als ik een wandeling heb.
Ik vermoed dat ze denken dat ik weer een beroerte krijg tijdens de wandeling.
Maar ik sta onder controle.
En ieder mens kan een herseninfarct krijgen.
Zo organiseer ik in twee wandelgroepen.
Laatst heb ik nog een wandeling georganiseerd.
De coördinator van de wandelgroep deed zelf via de mail een oproepje uit.
Hij sprak in een ik-vorm namens mij: “Voorts moet me van het hart, dat ik afasie heb. Ik spreek daarom niet zo vlot. Willen jullie daar rekening mee houden, als ik iets te vertellen heb…..”
Zelf had ik dit niet zo gezegd en dat heb ik aan de coördinator laten weten. Hij moest erover nadenken.
Alleen wonen
Ik woon alleen, want ik moet het allemaal alleen opknappen.
In een koffiezaak begon er een medewerker te lachen toen ik zei dat ik afasie heb en ik niet zo goed op woorden kan komen.
Ik denk dat het ongemakkelijk voor d’r was.
Toppertje??,
Angelique.
Doorzetter, in werk en jou hobby’s.
Respect?
Gr. Rene