Ik zit in het zonnetje in de tuin
Waar ga ik over schrijven?
Ik denk aan het coronavirus
Daar denken we vaak aan de laatste weken
Het zet de wereld op z’n kop
In het ziekenhuis is het stil
Geen bezoeken
Wij, therapeuten van de revalidatie, doen ander werk
Wij halen de vuile was van patiënten op en ruilen dit voor schone was met familie of vrienden
Ook brengen we patiënten naar afspraken in het ziekenhuis
We kunnen iets doen voor patiënten en het ziekenhuis, dat is fijn
Ik mis mijn eigen patiënten
Ik werk ook als logopedist
Ik belde met video met partner van patiënt
Een dochter van 3 jaar was ook in beeld
Zij mag niet op bezoek bij haar vader
Het voelt heel gek om zo te werken
Hij kon niet spreken aan de telefoon
Maar hij spreekt met zijn ogen
Kleine dingen
We moeten er voor elkaar zijn
En dan weet ik
Dat logopedie mooi werk is
Blijf gezond
Lieve Sem,
Zelf zoekende naar antwoorden “Botste” ik tegen je berichtje aan en wilde me even aan”melden”, dit om je te laten weten dat ik [als mens] wij [als gemeenschap] het idee van op de kop staan >zien<…begrijpen is geheel iets anders………Met mijn partner ook werkende in de hulpverlening weet ik links en rechts wat er zoal omgaat in de branche …Ik vind het geweldig om te lezen wanneer mensen geven zonder dat er om wordt gevraagd,…….service to others is vandaag de dag een onderdeel welke niet door iedereen wordt gedragen.
En da's jammer want hoe mooi is het toch om te zien dat mensen zo blij kunnen worden van die helpende hand…….kosteloos dat geven wat zo gewoon lijkt,….tot we het missen. U brengt door uw acties menig gezicht, gevoelstoestand in een staat van verlichting.
Dus van onze kant een dikke dankjewel voor het in staat stellen van uw diensten voor de mensheid.
En laten we hopen dat deze wanorde die er nu heerst snel een einde inzicht komt [hoewel mijn gevoel toch anders aangeeft]
Met vriendelijke groet een bezorgde, behulpzame medemens uit Friesland.