De scores op de testen bij de logopedist zijn voor iedereen anders.
De hulpvraag is de het belangrijkst.
Waarom onderzoek?
Balans tussen onderzoek en inzet van de patiënt is belangrijk.
Een logopedist moet een doel hebben om het onderzoek af te nemen.
De eerste dagen in het ziekenhuis zijn patiënten soms nog te moe voor onderzoek. Of ze zijn niet met de afasie bezig.
‘Ach maar meisje, ik kan me toch nog goed redden zo, dat hoort bij de leeftijd’.
Is er dus eigenlijk geen hulpvraag?
Of hebben ze nog geen tijd gehad om bezig te zijn met de afasie?
Soms neem ik een test af.
Om uit te leggen wat een afasie is. Wat er mis gaat in het spreken.
Soms voor de patiënt. Soms voor de familie (omgeving).
Soms ook als iemand geen problemen heeft. Maar er wel een stoornis is.
Ik vind het belangrijk om te kijken naar wat iemand wel kan.
Iemand leren kennen om goed te behandelen.
Ik krijg vaak de vraag: ‘maar het komt toch nog wel goed hè?’.
Die vraag is zo moeilijk en kwetsbaar.
Komt het nog goed?
Ja en nee.
Ik vind het belangrijk om deze vraag eerlijk te beantwoorden.
Ik probeer door testen iemand te laten zien dat er vooruitgang is.
Soms worden doelen behaald. Soms worden doelen veranderd.
Soms kan iemand niet meer praten als altijd.
Soms is er een hulpmiddel nodig.
Dus komt het nog goed?
Dat hangt af van de wensen van de patiënt.
