Lezen
Het is drie jaar geleden dat ik een herseninfarct heb gekregen.
En vandaar dat ik afasie heb.
In de linkerhelft van mijn hersenen is het spraaksysteem een beetje op hol geslagen.
Na de nacht van mijn herseninfarct had mijn het spraakvermogen verloren.
Als mensen vragen: “Hoe gaat het met je? Of gaat het goed?”
Dan heb ik als antwoord gegeven: ja of nee, en voor de rest was ik het vergeten.
Nou ja vergeten, ik kwam niet op de woorden die ik had moeten zeggen.
Dat is afasie.
Ook het lezen van een krant of boek dat gaat op dat moment niet meer.
In de loop van drie jaren dat ik afasie heb, daar heb ik geluk gehad.
Met logopedie, het afasiecentrum in Arnhem, mijn vrouw en mijn twee kinderen en alle vrienden die mij helpen en te leren om te praten en te lezen wat ik nu kan.
Het is heel voorzichtig vooruit gegaan.
Voorbeeld die ik twee jaar geleden zeg: “ Ik was mijn handen in de water. Of ik heb ziek.
Rare dingen zeg ik nog wel zoals: kaassnippers (geraspte kaas), brokolooli (broccoli) of stofschuiven (stofzuigen).
Mijn vrouw had een abonnement op de Volkskrant besteld.
Maar de Volkskrant is het mij met afasie niet door te komen.
Te abstracte zinnen.
En dan het dagblad De Gelderlander heb mijn vrouw voor mij aangevraagd.
In eerste instantie de koppen lezen en na enkele weken ook ik de verhalen lezen.
En na drie jaar heb ik eindelijk een boek gelezen. “Hoera!”
En het boek heet: Het vogelhuis van Eva Meijer. Ik las het, het was niet spannend maar interessant en ik lees er vijftien bladzijden per avond.
Nou, met het lezen van een eerste boek na het herseninfarct: ik geef mijzelf er een dikke pluim voor!
