Afgelopen zondag was het vaderdag. De twee studerende kinderen kwamen uit Utrecht naar ons om vaderdag te vieren.
Ze hadden een cadeautje bij zich. En wat zit er in het cadeau? Een doos met zestien IPA biertjes! Nou, dat ben ik wel blij met de voortreffelijke biertjes.
Ik had de opblaasbare jacuzzi opgepompt en het water daar in gedaan. Dus, wij zouden vanmiddag in de jacuzzi gaan. Mijn zoon had zijn zwembroek niet bij zich en mijn dochter ook niet haar badpak bij zich. Och, arme studenten!
Nou, mijn zoon had een zwembroek van mij aangetrokken en de dochter een badpak van mijn vrouw gepakt. Nou, hup met zijn drieën in de jacuzzi. Het water was het lekker warm, dus geen probleem.
Woordspelletjes
Mijn dochter studeert rechten en mijn zoon studeert biologie.
Na een tijdje willen ze mij een beetje plagen. Ik heb afasie natuurlijk. Dus mijn zoon en dochter hebben zij een spelletje met mij gespeeld. Ongelooflijke woorden zeggen zij en ik moet de woorden nazeggen.
Ten eerste: onafhankelijkheidsverklaring.
Ik zeg: onheidshandverklaring. Wij met zijn drieën schaterlachend.
Ten tweede: super-cali-fragil-istic-expi-ali-docious (uit de film Mary Poppins).
Ik vertaalde: super-ali-B-mysterious???? Mijn zoon en dochter hebben de grootste plezier.
En de derde: postencefalitischepseudosychopathie.
Ik zeg: postencefalitischepseudosychopathie!
In één keer raak!
Met een paar onderbrekingen, maar in het geheugen komt er zo één uit.
Hoe kan dat?
Uit mijn studie heb ik de postencefalitischepseudosychopathie (van geleerd van Dr. Klapwijk) zo’n honderd keer gezegd hebben.
Ik zeg tegen mijn kinderen: Dat wou je niet van mij verwachten?
En mijn dag was er wel goed, maar zo een ongelooflijke woord uitspreken is zo mijn dag zeer goed!
