Ouders met afasie
Ik ben moeder van twee pubers.
Pubers zijn leuke wezens.
En soms irritant.
Het opvoeden vind ik leuk.
Maar ook moeilijk.
Pubers opvoeden is veel praten praten praten!
Ik vraag me wel eens af: kan je opvoeden als je afasie hebt?
Is hulp nodig van de logopedist?
Of kan de andere ouder helpen?
En hoeveel last hebben kinderen van de afasie van de ouder?
Soms weet ik het ook niet…
Ik weet wel: het is voor iedereen verschillend.
Dus ik probeer zo goed mogelijk te letten op de behoeftes en mogelijkheden van een gezin.
Mee naar therapie
In ons revalidatiecentrum komen kinderen soms mee naar therapie.
Dan gaan ze het zwembad in met hun vader of moeder.
En bij de logopedie doen we spelletjes:
met tekenen, uitbeelden of bijvoorbeeld kwartetten.
Thuis
Als de mensen met afasie weer thuis wonen,
komen ze pas weer echt bij het gezin.
En dan ervaren ze pas goed wat zij nodig hebben.
‘Jantina’ merkte dat ze haar dochter niet meer kon voorlezen.
Want lezen was moeilijker geworden door de beroerte.
En eigenlijk was Jantina zelf ook al te moe met kinderbedtijd.
Te moe om nog een verhaaltje voor te lezen.
Voorlezen
Ik vroeg Jantina: wat vind jij zo fijn of belangrijk bij het voorlezen?
Jantina vond het lezen niet belangrijk!
Maar het knusse momentje samen na een drukke dag vond ze wel belangrijk!
En dat wilde Jantina graag weer terug.
Voor haar dochter.
En voor zichzelf.
Jantina’s echtgenoot regelde mooie luisterboeken via de bibliotheek.
En elke avond genoten Jantina en haar dochter samen van een hoofdstuk uit een boek, knus bij elkaar.
Logopedist
Jantina was blij dat dat knusse moment weer mogelijk was.
Maar er was ook veel dat ze niet kon doen voor haar dochter.
Gelukkig had ze veel mensen die konden helpen.
Bijvoorbeeld bij een kinderfeestje.
Of brengen en ophalen van paardrijles.
Jantina kreeg hulp van buren, vrienden, familie…
…en ik als logopedist kon een beetje meedenken.
