Veel energie
Als je geen afasie hebt,
Zou je er niet over nadenken:
je gaat naar de supermarkt,
doet producten in je mandje,
rekent je boodschappen af bij de kassa en klaar.
Maar als je net zoals Myrthe ernstige afasie hebt,
gaat een bezoekje aan een supermarkt anders.
Zeker de eerste keren zorgt dat voor spanning
en kost het veel energie.
Myrthe was altijd goed in taal en rekenen,
Maar kon begin dit jaar haar pincode niet onthouden.
Dat maakt wat onzeker,
want ook bij kleine bedragen wordt soms je pincode gevraagd.
En dan nog de mensen om je heen.
Je kan altijd aangesproken worden.
Dat kan lastig zijn.
Myrthe heeft altijd haar afasiekaartje bij zich,
met uitleg over afasie.
Maar deze gebruikt ze liever niet.
Als het echt nodig is wel,
maar niet in een winkel.
Ze heeft nou eenmaal iets wat niet veel voorkomt,
helemaal niet onder mensen van haar leeftijd.
Myrthe heeft ook een hand die het niet doet.
Daar wil ze ook attent op zijn.
Als ze er niet aan denkt,
hangt haar hand er maar bij,
en ook dat kan gezien en beoordeeld worden.
Goed voorbereid
Zo zijn er veel gedachten,
vooraf aan een supermarkt bezoekje.
En die gedachten zorgen soms voor stress.
Myrthe is graag op alles voorbereid.
Je kunt je voorbereiden op mensen vol begrip,
maar de maatschappij is vaak hard voor mensen die anders zijn.
Want als je niet kan communiceren in de juiste woorden,
word je beschouwd als ‘anders’.
Dan is er ook nog de kassamedewerker,
die iets gaat zeggen.
Hoe ze wil betalen,
of ze een bon wil of zegeltjes.
En die haar natuurlijk goedendag zegt en nog een fijne dag wenst.
Dat is nogal veel om op te reageren.
Je weet niet of je de juiste woorden wel uit je mond krijgt.
En dan zijn er ook nog de prikkels van de massa mensen om je heen.
Na een hersenbloeding is het echt niet leuk als je voelt,
dat een gewoon uitje naar een supermarkt je soms moe kan maken.
Voor haar hersenbloeding was Myrthe in ons gezin juist degene,
die drukte het meest kon waarderen.
Hoe meer mensen, hoe meer vreugd voor haar.
Zelfscan kassa
Myrthe klaagt niet,
maar ze heeft wel heel duidelijk in haar hoofd wat ze wil.
Als ik samen met haar voor de eerste keer naar de supermarkt ga,
heeft ze mij voor die tijd haar pincode gegeven,
voor de zekerheid.
Myrthe is nog steeds degene in haar gezin die de boel organiseert.
Zij weet ook precies welke boodschappen er nodig zijn.
Ze zal niets vergeten van het lijstje
dat ze in haar hoofd heeft.
Als we willen afrekenen,
is er gelukkig een zelfscan kassa,
waar ik niet, maar Myrthe wel mee uit de voeten kan.
Dat is handig,
er hoeft niets gezegd te worden tegen een kassamedewerker.
Stoer
Nu zijn we een half jaar later.
Myrthe is net verhuisd naar een andere woonplaats.
In deze supermarkt moet ze afrekenen bij een gewone kassa.
De eerste keer ga ik met haar mee.
Er zijn veel nieuwe indrukken.
Maar Myrthe zegt op de juiste momenten:
“Hallo, pinnen en dag”,
alsof er niets aan de hand is.
Ik ben blij voor haar dat het zo gesmeerd loopt.
Wat een mooie start in haar nieuwe buurt.
Dat geeft Myrthe zelfvertrouwen.
Gisteren belde Myrthe via videobellen:
“Ik alleen winkel en Hema!”
Een stoere dochter heb ik.
Zo is ze altijd geweest en zo is het nog steeds.
Myrthe wil, als het even kan,
in alles zelfstandig kunnen functioneren.
Ook dat is weer een stap naar meer onafhankelijkheid.
