Geshockeerd
Ze was begin 60 en volledig geshockeerd.
In haar hele leven had ze hoogstens een griepje gehad.
Nu was er iets mis gegaan in haar hoofd en kon ze niet meer koken, fietsen, praten…
Haar spreken klonk heel vloeiend en soepel, maar als je luisterde naar de woorden, zei ze eigenlijk niet zoveel.
Complimenten
Dagelijks kreeg ze complimenten, terwijl ze zelf het tegendeel ervoer.
Het lukt niet om een idee over te brengen, om een vraag te stellen, om haar mening weer te geven.
Het lukte alleen om mee te gaan in de sfeer van het gesprek.
En dat bezorgde haar misschien wel de grootste shock.
Zoals ze zelf zei: “Ze luisteren niet”.
Het maakte haar verdrietig. En tegelijkertijd motiveerde het haar.
Het motiveerde haar om zélf de woorden te leren vinden en zeggen.
Luister ik echt?
Ik had en heb enorme bewondering en respect voor haar doorzettingsvermogen.
Regelmatig denk ik: luister ik wel echt?
Herkenbaar, of juist niet?
Of mag ik vragen: luister jij (wel echt)?
Meer lezen? Klik hier.
