Overal mee naartoe
Het is ondertussen ruim 10 maanden geleden
dat Matthijs een herseninfarct kreeg.
Vanaf dat moment heb ik me mee laten voeren met alles wat er gebeurde.
Overal mee naartoe.
En overal aan werken, in de hoop dat zo veel mogelijk weer wordt zoals het was.
Ik was wel bekend met NAH en wist wat afasie was.
Mijn beroep is namelijk logopedist
en ik heb al wèl eerder met mensen met afasie gewerkt.
Steunpilaar
Gelukkig kon ik mede door mijn eigen kennis,
peilen hoe het met Matthijs ging,
wat hij begreep en hem vanaf het begin helpen om de communicatie en spraak weer op gang te krijgen.
Tenminste, dit deed ik zo goed als ik kon.
Matthijs was hier gelukkig zelf ook blij mee
en ik was daardoor als een fijne steunpilaar in de communicatie.
Daardoor wist ik in het begin ook bijna altijd wat er gebeurde en wat er speelde.
Ik was namelijk overal bij.
Gelukkig is er sinds het begin veel veranderd
en is Matthijs weer voor een groot deel zelfstandig en onafhankelijk.
Hij kan de dingen weer “zelf doen”. En dit doet hij dan ook!
Telefoonnummer
Voor afspraken staat mijn telefoonnummer nog steeds als hoofdnummer.
Daardoor word ik vaak gebeld over afspraken, uitslagen of vragen…
En dat zijn er veel!!
Dat zorgt voor een behoorlijke puzzel in je hoofd.
(En dat terwijl je op dat moment niet altijd een telefoontje verwacht
of met andere dingen bezbig bent, zoals; boodschappen, je werk, kinderen etc.)
Ik neem op….: “Met de planning..”
“Ik bel over de afspraak van meneer Nelissen op ….”
– Oké, welke planning? vraag ik me af.
Die van; het revalidatiecentrum, orthopedisch specialist, het ziekenhuis?
“Ik begreep dat de afspraak moet worden verzet…
Voor wanneer moet ik hem inplannen?”
Uh… ik denk diep na….
Matthijs heeft me thuis wel iets verteld,
en ik raad dat het eenmeting is.
Gelukkig, dat klopt.
Want aan de andere kant van de lijn klinkt: “oh ja, ik zie het…”
Nog een voorbeeld: “Hallo, met dr. B. Ik bel over meneer Nelissen…..
Even denken, dr. B is een; cardioloog, revalidatiearts, neuroloog?
En dan kunnen ze ook nog uit verschillende ziekenhuizen zijn.
Ik zou hier eigenlijk een overzicht van moeten maken…
Nog steeds vooruitgang
Er blijft van alles gebeuren en lopen.
“We” zijn van revalidatiecentrum overgegaan naar afasiecentrum en eerstelijn.
Daarnaast lopen er nog een aantal onderzoeken en blijven we vooruit gaan.
