Afasiegroep
In mijn revalidatiecentrum zijn er afasiegroepen.
De afasiegroepen zijn verschillend:
– Voor mensen die nog niet kunnen spreken of schrijven;
– Voor mensen die hun bedoeling al kunnen overbrengen.
In die afasiegroepen doen we oefeningen.
Bijvoorbeeld oefeningen voor de woordvinding.
Of om iets duidelijk te maken door te tekenen, of een gebaar.
Soms oefenen we met elkaar hoe je een drankje moet bestellen.
Als dat lukt, gaan we naar een terrasje :).
Soms is de groep heel bijzonder.
Dat is een groep waar bijna niet geoefend wordt.
Deze groep wil vooral met elkaar in gesprek.
Ze willen weten hoe het met de ander gaat.
Hoe de ander omgaat met afasie.
Wanneer de ander jarig is.
Hoe de verjaardag was.
Hoe de ander zich voelt.
De deelnemers zijn geen oefenmaatjes, maar lotgenoten.
Ook doen soms familieleden mee in de groep.
Door de corona-maatregelen zijn de groepen veranderd.
Soms zijn de groepen gesloten.
Soms zijn ze kleiner.
Dat is erg jammer.
Het wordt gemist!
Want het contact in de groep is zó waardevol.
Soms worden mensen vrienden in de groep.
En begrijpen ze elkaar zonder woorden.
Dat is veel meer waard dan alle oefeningen bij elkaar!
Het is altijd jammer als mensen zo’n hechte afasiegroep verlaten.
Als ze bijvoorbeeld met ontslag gaan.
Dan nemen we uitgebreid afscheid.
Iedereen mag dan zijn of haar wens voor de anderen duidelijk maken.
Met een woord, tekening of gebaar.
Soms tekenen mensen een bloemetje.
Of beelden ze het praten uit.
Eén keer wenste een deelnemer de anderen ‘liefde’ toe.
Hij tekende een groot hart. En hij wees op zijn eigen hart.
Een andere deelnemer wenste de anderen voor de toekomst ‘contact’.
Dit heeft ook op mij diepe indruk gemaakt.
Wat heb ik toch bijzonder, mooi werk!
