Het leven van Jos (59) met afasie

De dag dat ik mijn herseninfarct kreeg ligt alweer ver achter mij.

Het was op 21 juni 2021.

Ik kan mij die dag nog goed herinneren.

Ik werd wakker en zag drie mannen om mij heen.

Gelukkig zag ik één bekende.

Vanaf dat moment werd mijn leven anders.

De oude Jos bestond niet meer.

Nu leven wij alweer in september 2023.

Elke dag pas ik nog steeds de strategie Stop-Denken-Doen toe die ik geleerd heb.

Om iets aan een ander duidelijk te maken,

wijs ik dingen aan of beeld ik het met mijn handen uit.

In het dagelijks leven ondervind ik nog steeds problemen met het telefoneren.

Als ik naar een instantie bel, schrijf ik meestal een aantal woorden op waar ik het over wil hebben.

Ik moet nadenken over de woorden die ik wil zeggen.

Het is een strijd tussen mijn hersenen en mijn uitspraak.

In mijn gedachten ben ik sneller dan wat ik kan uitspreken.

Gezien mijn gehoorproblemen, die ik al op jonge leeftijd kreeg,

heb ik graag een gesprek waarbij ik het gezicht van de persoon kan zien.

Het duurt wat langer voordat ik een goede zin heb bedacht,

maar ik hoop dat andere mensen er geduld mee hebben.

In mijn vak was ik de gehele dag bezig met spreken met buitenlandse collega’s, in andere talen.

Nu is dat verleden tijd.

Ik ben bezig met leren spreken en schrijven van drie talen,

maar het vergt veel inspanning van mij.

De aanhouder wint, zegt men.

Bekijk brochure