Het leven van Myrthe (28) met afasie

In het bos valt de afasie van Myrthe niet op als ze geen mensen tegen komt. Even rust.

Maar meestal is het anders. Zodra Myrthe haar huis verlaat,

staat ze in haar straat waar buurtbewoners haar kunnen aanspreken.

Spannend. Zal ze de juiste woorden vinden als de buurvrouw haar iets vraagt?

Hoe zal het gaan bij de kapper of de fysiotherapeut?

Myrthe’s bonusvader vertelt, regelmatig, als hij een buur van Myrthe tegenkomt,

wie Myrthe is en waarom zij niet iedereen de oren van het hoofd kletst.

Ik introduceer afasie bij kapper en fysiotherapeut, WMO en anderen,

want bijna niemand weet wat afasie is.

En dat is precies waarom Myrthe en ik de blogs schrijven voor AfasieNet en deze delen op Facebook.

Een afasievriendelijke samenleving, wat zou dat mooi zijn.

En daarom moeten wij, mensen met afasie en hun naasten, afasie aan het licht brengen.

Ieder op zijn/haar eigen manier.

Zodat over tien jaar iedereen in Nederland weet wat afasie is.

Dat Myrthe dan bij de kapper zegt: ‘Ik afasie‘ en de kapper daar niet van schrikt,

maar weet dat ze Myrthe de tijd moet geven om de juiste woorden te vinden en uit te spreken.

Communicatie met aandacht.

Wij gaan ervoor: Nederland afasievriendelijk!

Blog van Myrthe en Anna Maria over het leven met afasie in een maatschappij gericht op communicatie

Maandelijks schrijven Myrthe en haar moeder, Anna Maria, een blog over hun leven met afasie.

In de blog van juli schrijven zij over het leven met afasie

in een maatschappij gericht op communicatie.

Lees de blog hier.